Na zaburzenia odżywiania cierpi około 70 milionów ludzi na całym świecie. Wiele z nich to dzieci. Skąd się biorą problemy ze zdrowym żywieniem u tak młodych osób?
Ich przyczyną są najczęściej problemy emocjonalne wywołane przez brak ciepła i miłości w domu, brak akceptacji ze strony rówieśników czy traumatyczne przeżycia. Kult idealnego ciała rozpowszechniany przez media też nie pomaga, ponieważ wywołuje – zwłaszcza w nastolatkach – poczucie bycia nie dość pięknym. Wszystko to często prowadzi do zniekształcenia sposobu, w jaki młody człowiek patrzy na siebie i swoje ciało, a także pojawienia się głodu emocjonalnego zaspokajanego niezdrowym, bo obsesyjnym jedzeniem.
Z jakimi zaburzeniami odżywiania borykają się dzieci?
Najpowszechniej występującymi u dzieci zaburzeniami odżywiania są: anoreksja, czyli jadłowstręt psychiczny, i bulimia, czyli żarłoczność psychiczna. Objawy obu z nich są charakterystyczne, choć diametralnie się różnią. Dziecko cierpiące na anoreksję nie wykazuje zainteresowania jedzeniem, z czasem zaczyna odczuwać też do niego niechęć, coraz bardziej ogranicza spożywane kalorie i stosuje głodówki – w efekcie traci na wadze i niknie w oczach. Dziecko cierpiące na bulimię natomiast wykazuje zbyt duże zainteresowanie jedzeniem, odczuwa niepohamowany głód, w związku z czym notorycznie się objada, a żeby uniknąć przyrostu masy ciała, używa środków przeczyszczających i prowokuje wymioty po każdym posiłku. Na anoreksję i bulimię zapadają zarówno dzieci w okresie adolescencji, jak i dzieci przed okresem odżywiania, niezależnie od płci.
Jak wyleczyć zaburzenia odżywiania u dziecka?
Zaburzenia odżywiania u dzieci mogą nieść bardzo poważne konsekwencje – od zaburzeń hormonalnych (prowadzących do zahamowania wzrostu i innych upośledzeń dojrzewania) po wycieńczenie organizmu (prowadzące niekiedy nawet do śmierci) – dlatego nie należy ich lekceważyć. Jeśli tylko zauważymy u swojego dziecka objawy anoreksji, bulimii lub jakiegokolwiek innego zaburzenia, koniecznie zgłośmy się z nim do lekarza psychiatry, który dobierze odpowiednią terapię. Zwykle leczenie w takim przypadkach oznacza psychoterapię indywidualną, a więc regularne spotkania ze specjalistą ds. zaburzeń odżywiania, czasami łączone z farmakoterapią i konsultacjami z dietetykiem. Czas trwania leczenia, w zależności od stopnia zaawansowania choroby, trwa od kilkunastu miesięcy do kilku lat, ale warto się na nie zdecydować, jeśli zależy nam na zdrowiu i życiu swojego dziecka.
Więcej na temat zaburzania odżywiania dowiesz się na: www.psyche-balans.pl/czym-sie-zajmujemy/zaburzenia-odzywiania/
Materiał partnera
